Hata kimde, günah kimde? Hata da bende, günahta bende. Bu takıma güvendim. Abaza Serkan'a, Celal'e, Erdem'e, Aris'e Düzce'de hiç kimsenin göreve getirildiğinde arkasında durmadığı Erol hocaya... Cumartesi günü onları Bolu'ya gönderen insanlara da inandım. İnandım inanmasınada inanmasam daha iyimi olurdu bilmiyorum. 26'da 26 yapan takım.
Bu takım Cumartesi günü Bolu şehir stadında çokta kötü oynamadı. Ancak ortaya koyduğu futbol bana göre iyi değildi. 26'da 26 yapan, hazırlık maçlarında iyininde iyisi olan Düzcespor Akçakoca maçında vasatın üzerine çıkamadı.
Bu maçla ilgili yazılacak o kadar çok şey varki sayfalar almaz. Bazı kendisini futbol uleması zanneden, kendisinden başka kuş tanımayan, iş zamanı gözükmeyen, iş bittiğinde piyasaya çıkıp ahkam kesen insanların çok olduğu Düzce.
Yukarıda dedim bu maçla ilgili yazılacak o kadar şey var ki yazmak istemiyorum. Maç sonrası eve geldiğimde sabaha kadar uyuyamayan ben, İhsan Çetin... Düzce'yi bile terk etmeyi düşündüm. Ancak ben bu Düzce'de doğdum. Bu Düzce'de Düzcesporla büyümüş biri olarak, bu şehri 17 Ağustos ve 12 Kasım depremlerinde terketmediğime göre şimdi niye terk edeyim DEDİM. Devam diyorum Düzce'de yaşamaya. Aziziye mezarlığındaki istirahatgahıma gidinceye kadar DEVAM...
Ben Düzcesporla doğdum, Düzcesporla ölmeye razıyım beyler. Ölünceye kadar da bu memlekette yaşayıp bu memlekette Düzce'den nemalanıp Düzcespor'a sırt çevirenlerle mücadeleye.
Düzcespor'da forma giyip, o formanın ekmeğini yiyen, daha sonra da Düzcespor'a cephe alan insanlarla da mücadeleye DEVAM BEYLER...
Hele hele Cumartesi günkü maçta 90. Dakikadaki o olayları çıkaran ve o olayları es geçen hakem müsveddesiyle mücadeleye, o Akçakoca formasıaltında Düzcespor forması giyen gençlere saldıran futbolcularla mücadeleye, bu Düzcespor'u layık olduğu yere getirene dek gücüm kuvvetim yettiğince Kırmızı Lacivert bayrağın en iyi yerlerde dalgalandığını görünceye dek mücadeleye devam BEYLER...
