Geçmiş zamanda köyün birinde bir adam ile bir de oğlu yaşarmış. Adam oğlunu bir gün almış karşısına konuşmaya başlamış. Muhabbet esnasında oğlunda ne gördüyse artık. Sözünün sonunda ?Oğlum sen adam olmazsın? demiş.
Gel zaman git zaman oğul büyümüş okul çağına girmiş ama babasının sözü aklında tabi.
Adam olduğunu babasına kanıtlamak için okulda derslerine çok çalışmış ve ilkokulu birincilikle bitirmiş. Almış elinde diplomasını, onur belgesini çıkmış babasının karşısına ?Baba sen adam olmazsın dedin ama bak ben okulumu birincilikle bitirdim?.
Babadan övgü beklerken babada yine aynı cümle; ?Ben sana okulunu birincilikle bitiremezsin demedim ki, ADAM olamazsın dedim?.
Tabi babasının bu sözü oğulun hep aklında. Gel zaman git zaman çocuk büyümüş. Babasına adam olduğunu ispatlamak için derslerine çok çalışıyor bütün okullarını birincilikle bitiriyormuş.
Derken zaman geçmiş oğul üniversiteyi kazanmış, yine babasının sözleri aklında. Üniversiteyi bitirmiş; Ben babama adam olduğumu ispatlayacağım? çabasıyla.
Tabi babaya kendisini ispatlayacak ya üniversiteyi birincilikle bitirmiş. Hikaye bu ya milletvekili olmuş, hem de kendi şehrinden. Makam koltuğuna oturmuş ve emrindeki adamlarına; ?Benim makam aracımı alın falan köyde falan isminde bir adam yaşar, onu hemen bana getirin?
Demiş.
Adamlar sebebini bilmeden gitmişler milletvekilinin köyüne. Adamı sormuşlar, soruşturmuşlar. Bulmuşlar. Hemen apar topar getirmişler vekilin karşısına.
Vekil karşısında duran babasını görünce makam koltuğundan kalkmış yanına kadar gelmiş ve; ?BABA GÖRDÜNMÜ SEN BANA ADAM OLMAZSIN DEDİN AMA BEN MİLLETVEKİLİ OLDUM? demiş.
Babası ise oğluna; ?BEN SANA MİLLETVEKİLİ OLAMAZSIN DEMEDİM Kİ BEN SANA ADAM OLAMAZSIN DEDİM. SEN ADAM OLSAYDIN BABANI AYAĞINA GETİRTMEZ KALKAR BABANIN AYAĞINA GELİR ELİMİ ÖPERDİN?DEMİŞ.
Kıssadan hisse.
Bazı vekillerin Belediye Başkan Aday Adayları ile fotoğraf çektirmediği, hatta görüşmeler için aday adaylarının araya adam soktuklarını öğrendim. Düzcetv de de haber olunca aklıma gelmişken yazayım dedim.
Yıllardır gazetecilik yaparım. Sadece Düzce?de de değil. Muhtelif şehirlerde.
Seçimlerde milletvekili çok isim gördüm, çok kişiyi tanıma imkanı buldum. Çokta belediye başkanları tanıdım.
Ancak ilk defa kendi şehrinde kendi partisinden seçimlere girmeye çalışan Belediye Başkan Aday Adaylarına bırakın randevuyu, fotoğraf bile vermeyen vekiller gördüm.
Hatta bunu diğer şehirlerdeki vekil dostlara sordum. Onlardan aldığım cevaplar beni daha çok şaşırttı. Çünkü partisine gönül vermiş, başkan aday adayı olma cesaretini göstermiş insanları kurdukları kurullarda karşılayıp şehrin kendi partisinden milletvekili olmuş bütün insanlarla birlikte fotoğraf çektiriyorlarmış
Bunları da duyunca bir ilahinin sözleri geldi aklıma; ?Böbürlenme insanoğlu ölmemeye çaren mi var. Hiç aldanma mala mülke, Gitmez isen doğru yola. Tatlı canın Azrail?e, Vermemeye çare mi var?.
Yani demem o ki.
Yazık AK Parti?nin bir bir ümitle insanların oy vererek seçtikleri çok saygıdeğer vekillerine.
Önemli olan seçilip, imtiyazlara konmak, herkese önünde ceket ilikletmek değil, cenaze namazında, geride ?HAKKIMIZ BİNDEN BİRE HELAL OLSUN? diyen binlerce insanlar bırakmaktır.
